biz büyüdük ve kirlendi dünya

önce yalan dolanla tanıştık. sonra çakal yılanla. önce mutsuzluğu yaşadık iliklerimizde. sonra umutsuzluğu. önce ağlamayı, ağlatmayı öğrendik. sonra aldanmayı, aldatmayı. önce büyüklerimize saygı duymayı unuttuk. sonra gelecekten kaygı duymayı. önce komşu açken tok yatmayı umursamadık, sonra tembelliği, lüzumundan çok yatmayı. önce öfkenin, hiddetin oyununa geldik. sonra acımasızlığın, şiddetin. önce çocuktuk, toz pembe hayallerle avunduk güya. sonra biz büyüdük ve kirlendi dünya...

yanlış. hep kirliydi biz büyüyünce fark ettik.

yenik düşüyor her şey zamana biz büyüdük ve kirlendi dünya yeni türkü bu yüzden hiç eskimiyor.

ogün sanlısoy'da "büyüdük aniden" sarkisinda aynen şöyle söylüyor; "eskiden neşemiz vardı  gülümserdik hergün  uzaktaydı hüzün  hayallerimiz vardı  uçurtmalar geçen içinden  cumartesi öğlen  boyalarımızla oynardık  rengarenkti herşey  karanlığı boyardık  ve birden büyüdük aniden  ve birden küçüldü hayaller  büyüdükte sanki ne oldu  çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk  büyüdükte sanki ne oldu  umutları kuruttuk savaşta vurulduk  büyüdük aniden  koşardık bayırlarda  ağaç evler kurardık  bedavaydı çiçekler taçlar yapardık  düşsek bile olsun  yeniden kalkardık acıtmazdı hayat  ve birden büyüdük aniden  ve birden küçüldü hayaller  ve birden uzaklaştı gökyüzü  ve birden gömüldük dertlere  büyüdükte sanki ne oldu  çocukluğu unuttuk yalanlara boğulduk  büyüdükte sanki ne oldu  umutları kuruttuk savaşta vurulduk  büyüdük aniden  büyüdük aniden  büyüdük aniden  küçüldü dünyamız..."